Tsja, en dan vragen vrienden en familie wel eens hoe het nu gaat in Myanmar. “Hier in Yangon gaat het goed” zeggen we dan maar, terwijl in het westen van Myanmar, op de grens met Bangladesh, het land overhoop lijkt te liggen. En dat terwijl wij in mei en juni nog 5 weken met het gezin in Rakhine zaten als familie. Nu zou dat inmiddels niet meer kunnen. Vanaf 25 augustus is alles veranderd in Rakhine State. We moeten voorzichtig zijn met wat we zeggen. Het huidige conflict in Rakhine State is een gevoelig onderwerp, ook hier in de nationale media. Een groepje mannen met een Moslim achtergrond heeft toen een aanval gepleegd op een aantal grensposten van de politie. De moslim populatie in Rakhine noemen zichzelf Rohingya, maar worden door de bevolking in Myanmar Bengali genoemd. Dit refereert naar de achtergrond waar zij vandaan zouden komen, Bangladesh. Als gevolg van deze aanvallen heeft het leger een tegen actie ingezet om deze Moslim militanten op te sporen. Hierdoor is het voor VN organisaties en voor NGOs niet meer mogelijk het militaire gebied in te reizen om hulp te bieden aan de bevolking die getroffen is door het conflict in Rakhine state.
Zo ook CDN-ZOA niet. We hebben 3 kantoren in Rakhine State waar vandaan we onze projecten uitvoeren. Om de veiligheid van de NGOs en hun staf te kunnen waarborgen worden voorlopig geen reis autorisaties uitgegeven om het veld in te gaan. Dit maakt toegang voor ons tot het conflict gebied niet meer mogelijk helaas. Dit terwijl er juist nu veel mensen getroffen zijn door het conflict en van hun huizen weg zijn gedreven. We als NGO samenleving toe moeten kijken vanaf de zijlijn hoe de mensen in Rakhine State lijden. We kunnen in dit soort situaties alleen maar bidden dat het geweld in Rakhine State snel zal stoppen, zodat de bevolking weer in rust en vrede samen kunnen leven en de NGOs en VN organisaties hulp kunnen bieden aan hun die hulp nodig hebben.
En dan lijkt Yangon toch wel heel ver weg van al dit geweld. Je leest verschillende berichten in de internationale media en de locale media. Dus het is soms lastig om te onderscheiden wat de waarheid is. En misschien is er ook wel geen een waarheid. Misschien zijn ook hier verschillende perspectieven op de situatie in Rakhine. Wie er ook gelijk heeft, het lijkt er helaas op dat het nog wel even onrustig zal blijven in Rakhine State...
 |
| Sunset on the beach in Rakhine State |
ENGLISH TRANSLATION
And then friends and family ask how things are going in Myanmar. “Here in Yangon all is well” we respond doubtfully, while in the west of Myanmar, on the border with Bangladesh, things are escalating. In May and June our family was temporarily based in Rakhine for 5 weeks. Something which would not be possible anymore in the current context of Rakhine. From 25 August everything changed drastically in Rakhine. We have to be careful what we write about the situation, as it is a sensitive issue here in Myanmar. Also the national media is carefully in reporting on the current conflict situation. A small group of men with a Muslim background attacked on that day a number of border police stations. The Muslim population calls themselves Rohingyas, but are named Bengali by the Myanmar population. This to refer to the country where they are believed to come from, Bangladesh. The national army started a large counter operation to find the Muslim attackers, as a consequence of this attack in Northern Rakhine State. As a result UN organizations and NGOs do not get access anymore to travel into the restricted army zone to support the conflict affected people in Rakhine State.
This applies to CDN-ZOA as well. We have 3 offices in Rakhine State from which we implement our project activities. To be able to safeguard the safety of the NGOs and its staff, the government decided not to issue any travel authorizations to go into the field locations. Access to the conflict affected area is therefore for CDN ZOA staff unfortunately not possible anymore. This while now a lot of the population in Rakhine State have left there houses and villages and are directly affected by the conflict. The NGO community has to watch from the sideline how the people in Rakhine are suffering. In these type of situations we can only pray the conflict in Rakhine State will stop soon, so that the different communities can live in peace and harmony next to each other and the UN organizations and NGOs are able to support the people who are in need.
And then Yangon seems so very far away of all the violence you read and hear about in the media. You read different types of news updates on the international media and local media. So it is difficult sometimes to assess what information is the closest to the truth. And maybe there is no truth like we know it from our own countries. Maybe there are different perspectives on the situation in Rakhine. Whoever is right, it seems that it may take some time before stability settles down again in Rakhine State...
