- For English scroll all the way down -
Ongeveer een maand geleden schreef ik een nieuwe blog. We reden van Sydney naar Brisbane en ik dacht dat het nooit lang zou duren voordat ik tijd zou vinden om de blog te plaatsen. En daar zitten we dan, 4 weken later. Nog steeds goed om jullie mee te nemen in het verhaal, dus bij deze:
Ongelooflijk; we sluiten bijna weer een hoofdstuk af. Er is veel gebeurd sinds we half april terug zijn gekomen uit Chin State. Sommigen van jullie weten waarschijnlijk dat we overwogen om deze zomer te verhuizen aangezien dan Remko zijn contract afloopt. We hadden wel wat ideeën over wat een volgende stap zou kunnen zijn maar we hadden het niet heel duidelijk.
We sloten april af met het vieren van Koningsdag. Een heerlijk Hollands feestje met Koningsspelen, veel oranje, kaas, poffertjes, hagelslag, bitterballen en haring. Al snel daarna ging Remko voor een week naar Sittwe om 1 van de projecten te bezoeken gevolg door een trip naar Nederland. Terwijl hij superdruk was met zijn huidige baan kwam er ineens een serieus nieuw aanbod.
Tegelijkertijd waren de kids en ik erg druk met het afronden van een schooljaar. Dit jaar niet alleen van het thuisonderwijs maar voor het eerst ook van de Nederlandse school (NTC Yangon). En het regenseizoen diende zich nu echt aan. De eerste heftige regens sinds een hele lange tijd met als gevolg stroom storingen en nog meer files in Yangon. Voor ons vervelend maar voor veel mensen in Myanmar zorgden deze eerste regens voor echte problemen. De weg die wij in april nog hadden genomen om bij de familie van Aha te komen was nu niet meer te bereizen door aardverschuivingen en overstromingen. En het dorp van haar familie zal waarschijnlijk de komende maanden afgesloten zijn van de rest van het land, totdat de regens over een paar maanden eindelijk weer zullen stoppen. Moeilijk voor te stellen. Het cyclonen seizoen is ook weer begonnen en in mei raasden er een behoorlijke storm over het land die veel schade achterliet in met name Rakhine State. Rakhine State, waar vooral de Rohinga’s al zo veel te verduren hebben gehad het afgelopen jaar.
Door de stormen heen werd ons pad echter ineens duidelijk. In de laatste week van mei tekende Remko een contract. Een nieuwe organisatie, een nieuwe rol en een nieuw land. In augustus zal Remko starten bij LWF (Lutheran World Federation), een Zwitserse organisatie. Hij wordt landendirecteur voor Jordanië en Irak en we zullen gaan verhuizen naar Amman, de hoofdstad van Jordanië.
Vorig jaar november was Remko in Amman een trip van twee weken. Sindsdien liet het land ons niet los en vroegen we ons af of dit de volgende stap zou zijn. Zoals altijd hebben we geen idee hoe onze toekomst er uit zal zien maar we kijken met vertrouwen uit naar dit nieuwe avontuur.
In plaats van direct te beginnen met pakken, inlezen en een huis leegruimen hadden we een fijne vakantie in het vooruitzicht. Zevenenhalf jaar geleden verlieten we Australië met het idee dat we een ander leven wilden gaan leven en ons meer wilden gaan richten op de humanitaire sector. Het was moeilijk dit prachtige land en fantastische vrienden achter te moeten laten niet wetende of we ze ooit nog terug zouden zien.
Maar we waren terug! Het was geweldig om terug te zijn en dit keer met de kinderen. Waar moet ik beginnen: het strand, de oceaan, de meatpies, het taaltje, de dieren, de ‘barbie’, en heeel veel lieve vrienden. Het was heerlijk, genieten, thuiskomen, genoten van elke minuut. We zijn super blij dat we deze reis met de kinderen hebben kunnen maken, verhalen konden vertellen, hen alle plekjes konden laten zien en vrienden konden ontmoeten.
Ella heeft zelfs haar verjaardag in Brisbane kunnen vieren. 7 jaar!
Nu zijn we terug in Yangon, nog even, gekke weken. Twee weken om dit hoofdstuk af te sluiten; pakken, nog meer pakken en gedag zeggen. Niet het makkelijkste en leukste om te doen. Maar we vertrouwen erop dat het een stap zal zijn die mooi zal uitpakken voor zowel onszelf als de mensen om ons heen.
About a month ago I started to write a new blog, while driving up from Sydney to Brisbane. I assumed it wouldn’t take me too long to find some time to post it….. Here we are, four weeks later. Still worth telling the story as we will move on soon:
Can’t believe we have almost finished another chapter. Lots has happened since we came back from Chin state in April. As some may know, we were thinking of moving places over the summer, as Remko his contract would finish in August. We had some ideas about what a next step could look like, but we didn’t have a clear vision yet. In late April we had a nice week of celebrating Kingsday, the annual happening on the Dutch cultural calendar. It was great to have all Dutch kids in Yangon together in a big event including cheese, poffertjes, chocolate sprinkles and Dutch games.
Soon after that Remko had to go Sittwe and the Netherlands. While he was busy with his current job, a new job opportunity suddenly became serious. At the same time we were very busy in Yangon, wrapping up another year of school. Not only the homeschooling this time, but also a first year of NTC Yangon, the Dutch School. And the rainy season kicked in. So we had our first big rains since a long time, causing power cuts and more traffic jams in Yangon. For us this caused minor ‘problems’ but these rains left lots of damage in other places around the country. The roads we had traveled just two months earlier were now closed due to landslides or flooding. Aha (our help) her village is cut off from the world for next couple of months until the rains will stop again. Imagine that. The cyclone season started as well and last month a big storm came across and Rakhine state was hit badly again. This state has to endure a lot and especially the small group of Rohinga’s left in camps are facing more and more difficulties.
Through the storms our path became clearer. Last week of May Remko signed a new contract. A new organization, new role and new country. Starting from August Remko will start working for LWF (Lutheran World Federation), a Swiss NGO. He will be the Country Director of Jordan and Iraq and we will move to Amman, the capital of Jordan.
Last November Remko was in Amman for a two-week work trip. Ever since we have been interested to find out if this would be the next move for us. As always, we do not know what our future will look like, but we feel blessed this new adventure is waiting for us.
Instead of starting packing and selling stuff straight away we had a trip planned. Seven and half years ago we left Australia, knowing we wanted to change our lives and work more into the humanitarian sector. It was very difficult to leave this beautiful country and all the wonderful friends behind, not knowing if we would ever see them again. But we were back! It has been amazing to be back in this country and show it to the kids this time. Where to start; the beach, the ocean, the meat pies, the Aussie slang, the animals, the barbie and dear, dear friends. It has been great trip, we loved every minute of it. We are very happy we could tell the kids stories, show them places and catch up with friends. Ella could even celebrate her birthday in Brisbane. 7!
Right now we are in the middle of some crazy weeks. Weeks two wrap up a chapter; packing, more packing and lots of goodbyes. Not the easiest and fun thing to do. But we trust and pray, things will work for good for our family and the people around us.
