The desert shall blossom

- for English scroll all the way down-

De woestijn zal bloeien

Al verschillende keren zijn we met Boaz en Ella naar Wadi Rum geweest, een stuk woestijn in het zuiden van Jordanië. Een prachtige plek met kolossale rotsen, verticale bergwanden en uitgestrekte zandvlaktes van lichtgeel tot donkerrood. Prachtig, maar wel een woestijn; droog en dor. En elke keer komt bij de kinderen vroeg of laat het gesprek op gang over hoe zij ervoor willen gaan zorgen dat de woestijn weer zal gaan bloeien….

Met het einde van de zomer is ons tweede jaar Jordanië ingeluid. En na een heerlijke en lange zomer is daarmee na 3 maanden ook school weer begonnen. Ondanks dat de vakantie voor de kids niet lang genoeg kon duren kwamen ze na de eerste dag alweer helemaal enthousiast thuis. Weerzien met vriendjes en vriendinnetjes van vorig jaar en op dag 1 al meer nieuwe vriendjes maken. Ineens realiseerde ik me (opnieuw) hoe mooi en waardevol deze jonge vriendschappen zijn. Kinderen uit Yemen, Syrië, Palestina, Irak, deze kinderen hebben een naam en een gezicht. En hoewel bij ons veel van deze landen alleen maar bekend zijn door ‘het nieuws’ zijn voor Boaz en Ella dit de thuislanden van hun vriendjes. En waar voor ons Nederland altijd een veilige thuishaven zal zijn zullen sommige van deze kinderen misschien wel nooit meer in een veilig ‘thuis’ komen.

Met het begin van het nieuwe schooljaar begon ook het aftellen naar een ander nieuw begin. Ella en Boaz konden niet wachten en ook wijzelf keken uit naar het moment. In Nederland kreeg ik al veel bezorgde vragen over de gezondheidszorg in Jordanie en hoewel deze zeker anders is dan in Nederland is alles erg goed geregeld. Onze enige zorg was de eventuele drukte op de weg. Maar ons kleine wondertje heeft haar tijd netjes afgewacht en vorige week zaterdag, 14 september, besloot ze dat het een mooi moment was. Zo konden wij ’s ochtend in alle stilte rustig naar het ziekenhuis rijden en nog geen twee uur later haar in onze armen sluiten. Sanne Amira, onze kleine oosterse prinses (Amira is het arabische woord voor prinses) geboren op 14 september in Amman. Sanne, betekent bloem of lelie.

Zeven dagen oud is ze vandaag en mede dankzij het beste kraamzorgteam dat er bestaat zijn zowel Sanne als ik zelf aan het genieten van de eerste dagen samen.

Voldoende aandacht en knuffels voor Sanne, heerlijk eten en goede zorg voor de rest van het gezin.

Zo is er weer een nieuw seizoen aangebroken. Als gezin ons weer verwonderen over het kleine, perfecte, over een lachje, vingertjes en teentjes. Over het nog maar net in ons gezin en al helemaal erbij. Verwonderen over nieuw leven.

En die woestijn…. op een dag kan Sanne net als Ella en Boaz gaan dromen en zaaien en wie weet wat voor prachtige bloemen er dan in de woestijn zullen gaan groeien.

 

The desert shall blossom

We’ve been to Wadi Rum a couple of times now. A desert in the south of Jordan. A beautiful place; huge rocks, vertical mountain cliffs and awesome plains of all colours of sand.

Beautiful, but a desert, dry and without much life.

And every time we are there the kids will start the same conversation: How can they start to grow flowers in the desert? And of course, they have all sort of great solutions….

With the end of the summer our second year in Jordan began. After a lovely and long 3 month summer holiday, finally school started again. Even though the summer could have last forever, if you would ask the kids, first day of school was great again as well. A true reunion with last year friends and starting to get to know new ones straight away.

Suddenly I realised (again) how wonderful and valuable these young friendships are. Children from Yemen, Syria, Palestine and Iraq, all children with a name and a face. For us many of these countries are only known because of the ‘news’. For Boaz and Ella these are home countries of friends. For us The Netherlands always will be a safe haven, for them home might never be home again.

Starting a new school year started the count down for another new beginning. Ella and Boaz couldn’t wait any longer and to be honest we were pretty excited ourselves as well.  In the Netherlands many people asked, a bit worried, what the healthcare was like in Jordan. It is different from the healthcare in the Netherlands, but very, very good. Our main concern, getting closer to The Day, was the traffic. Luckily our little one chose her moment perfectly, she waited for the right moment to appear. And so it happened early morning on Saturday the 14th. We could go to the hospital over almost empty roads and within two hours we hold her tightly in our arms.

Sanne Amira, our little princess (Amira means princess in Arabic), born in Amman on September 14th. Sanne means flower or lily.

Seven days old today and thanks to a huge help from my parents, we are doing very well. Enough cuddles and attention for Sanne and lovely food and good care for the others of the family.

So there we are, starting a new season. As a family it’s time to wonder again; wonder about the littleness, perfectness, about little smiles, fingers and toes. About being just one of us totally but belonging. Wonder about the wonder of new life.

And that desert…. One day Sanne will start dreaming and sowing just like Ella and Boaz. And who knows what kind of beautiful flowers will rise from the desert.

From Spring into Summer

-For English scroll all the way down-

Zo van de lente de zomer in

Het duurde hier niet lang voor het land was opgewarmd. Na een heerlijke, maar te korte lente is de zomer toch echt al ruime tijd aangebroken. Dat wat groen was is inmiddels geel en verdord en alle wilde bloemen zijn weer verdwenen. Terwijl men in Nederland zich voorbereidde op een eerste hittegolf is hier de hitte golf al twee maanden aan de gang. En de temperaturen zullen nog verder gaan stijgen. De kids zijn klaar met school en waren ook zeker helemaal toe aan een heerlijke lange vakantie.

De maand mei stond in Jordanië, net als in heel het Midden-Oosten, in het teken van de Ramadan. En in deze periode gaat dan ook alles echt een beetje anders. Zowel op school als op de werkvloer werden verkorte werkdagen ingevoerd. De meeste winkels gingen pas laat (of niet open) en bijna alle restaurants waren de hele maand dicht. Op straat mocht niet gegeten of gedronken worden, net als in de klas. De meeste mensen brachten lange nachten door met familie en vrienden waardoor er maar weinig geslapen werd en nog minder energie was om te werken. De Ramadan werd gevolgd door het Suikerfeest, voor ons een goede reden om er even lekker met z’n vieren tussenuit te gaan.

Mei was ook de laatste maand op school voor Boaz en Ella. Boaz had een ware ‘graduation’ van kindergarten iets wat we in Nederland natuurlijk helemaal niet kennen. Super mooi om zijn trotse blije koppie te zien tussen zijn vriendjes. Al weken werd er hard geoefend op alle dansstapjes, de liedjes, geen detail werd over het hoofd gezien. En op de dag zelf waren de juffen denk ik zenuwachtiger dan de kinderen. Ook Ella had hard geoefend want zij mocht met het koor zowel optreden bij de graduation van de kindergarten als bij de graduation van High school. Al weken galmde het ‘shine bright like a diamond’ door het huis.

En zo was de laatste dag van mei ook de laatste dag van een kort schooljaar, voor het eerst op een echte school. De kids hebben ervan genoten maar vertelde ons ook dat als we volgend jaar weer zouden moeten thuisscholen ze dat ook prima zouden vinden…

De eerste week van juni genoten we van een heerlijke week op Malta; een aanrader. Geschiedenis, stadjes, zon, zee, strand en hoge kliffen. Heerlijk brood, lekker eten en prima temperaturen. Boaz ging helemaal op in alle ridderverhalen en Ella greep elke mogelijkheid aan om varkensvlees te eten.

Terug in Amman duurde het niet meer lang voor opa en oma aankwamen dus de laatste weekjes weer toerist in eigen land. Uiteraard genietende kinderen van alle aandacht en de tijd die ze samen met opa en oma kunnen doorbrengen. Nog een weekje en dan hopen we voor een paar weken naar Nederland te vliegen. We zullen zien of de hittegolf aanhoudt of dat we toch onze truien en sjaals in moeten pakken.

From spring into summer

It didn’t take long for the country to warm up and to bring on the summer. After a wonderful and short spring around Easter has the summer arrived. The green has turned yellow and all the wild flowers are gone again. While in the Netherlands they are preparing for their first ‘heat wave’ of the year we have had that heat wave for the last 2 months or so. The kids finished their school and were both very ready for their long holiday.

May was the month of Ramadan, and as in many other countries in the Middle East life changed dramatically over this month. Schools and offices started late and stopped early, most shops were closed in the mornings and restaurants didn’t open up at all (except some for an Iftar meal between 7.30pm and 9.00pm). People spend long nights with family and friends and little time sleeping or working. No eating and drinking allowed in the streets or in classes. The Ramadan was followed by a few days of celebration. For us a good reason to take a break out of the country.

May was also the last month of school for the kids and Boaz had a real graduation of Kindergarden. It was great to see his happy blonde face in between his friends. For weeks all the kids had been practicing their dance moves and songs and on the day itself I think the teachers were more nervous than the kids. Ella practiced hard as well as she performed with the middle school choir. And for weeks we heard ‘shine bright like a diamond’ around the house.

And so the last day May was a very early end of a very first school year in a real school. The kids loved it but both told us as well that they would mind going back to homeschooling if needed; interesting.

The first week of June we had a lovely week at Malta; a great holiday destination. History, sun, beaches and high cliffs. Lovely bread, lots of yammie food and a nice temperature. Boaz totally got into the knights’ stories and Ella choose to eat beacon whenever possible.

Back in Amman it didn’t take long for the (grand)parents to arrive so the last two weeks we have been tourist again around the country. Of course the kids love all the attention and time they can spend together. Just a week more before we take a flight to spend some time in the Netherlands. Let’s see if the heat wave over there holds on or if we have to pack our jumpers and scarfs….