Op de valreep...

- PLEASE SCROLL DOWN FOR ENGLISH TRANSLATION -

Op de Valreep

Het voelt als veel te lang geleden, en in feite is het ook veel te lang geleden dat we onze laatste blog schreven. Natuurlijk zijn er honderden redenen en excuses. Goede nieuws is dat mensen het hebben gemist en graag willen dat we blijven schrijven. Daar gaan we dan.

Terug kijkend is 2017 weer een veelbewogen jaar geweest. We hebben ontzettend veel gereisd, zowel als gezin als individueel. Voor het eerst ging mama meer dan een week alleen op pad. Remko heeft dit super opgevangen en er een mooie tijd van gemaakt voor de kids. Aha heeft hem daar goed bij geholpen. Remko reisde voor CDN-ZOA naar verschillende plekken in Myanmar. Ook hielp hij het ZOA team Yemen twee weken vanuit Jordanië.  Als gezin zagen we een stukje van Myanmar, Cambodja, Vietnam, Maleisië, en Thailand. Ondertussen lukte het om mijn eerste twee tentamens te halen, draait de Nederlandse school and gaan Ella en Boaz super lekker.

Foto 1: Familie foto bij de Angkor Wat in Cambodja

Foto 2: Mega eend op Koh Samet in Thailand

December was traditie getrouw een feestmaand. De kinderen hebben Sinterklaas welkom geheten in Yangon en opa en oma in ons huis. Ella en Boaz hebben het super gedaan tijdens het kerstconcert op school en we hebben mooie herinneringen aan de kerst vieringen in de kerk. We vierden drie verjaardagen en een koperen jubileum.

Foto 3: Boaz laat zijn dans pasjes zien tijdens de kerst uitvoering

 Tegelijkertijd zal 2017 ons bij blijven als het jaar van de grootste vluchtelingen stroom ‘ever’ in zo’n korte tijd. 650.000 gevluchte mensen kwamen de grens van Bangladesh over. Allemaal uit Rakhine, waar wij in mei nog een maand als gezin gewoond hebben.

Foto 4: Boaz op de foto met zijn grote vriendin

We voelen ons gezegend door alle mogelijkheden die het afgelopen jaar op ons pad zijn gekomen. Tegelijkertijd geeft het een dubbel gevoel om het zo goed te hebben terwijl om ons heen zoveel mensen lijden. Dat is het leven waar we voor gekozen hebben. Enerzijds het avontuur en de uitdagingen van een leven in het buitenland. Anderzijds altijd dicht bij de ellende van mensen die lijden. Het is niet altijd makkelijk, maar het is het helemaal waard.

Foto 5: Iedereen wil op de foto met de kids

Be blessed in het nieuwe jaar, geniet van het leven dat je gegeven is.

Dream, Dare, Do.

Foto 6: Ella krijgt vliegles in Ayuttaya, Thailand

Foto 7: Boaz krijgt zijn eerste golfles van oma

- ENGLISH TRANSLATION -

It feels like ages since we last wrote our blog, and actually it is far too long since we got to write a blog. Of course there are many reasons and many excuses.

Good news is that people missed it and asked us to keep going with the blog.

So here we go.

Looking back 2017 has been a turbulent year. We have traveled a lot, as a family and both individually. First time mum went away for over a week and Remko did a great job taking care of the kids. And Aha did a great job helping him. Remko traveled for CDN-ZOA to different places in Myanmar but also assisted ZOA Yemen for 2 weeks in Jordan. As a family we saw a bit of Myanmar, Vietnam, Cambodia, Thailand and Malaysia. In the midst of all did I passed my first two exams, the Dutch school is up and running and Ella and Boaz are doing great.

December was traditionally a month of celebrations. The kids welcomed Saint Nicolas (Sinterklaas) in Yangon and their grand parents into their home. They both performed at the Christmas concert in school. And we’ll keep some sweet memories of the Christmas celebrations in church. We had three birthdays and celebrated our copper Anniversary.

At the same time 2017 will be remembered as the year of the largest refugee stream ever in history. 650,000 displaced people across the border of Bangladesh. All from Rakhine State, where we spend some time as a family in May 2017.

We feel blessed by all the opportunities that came our way over the last year. At the same time we have mixed feelings of living a good life while so many people are suffering. I guess that’s the life we chose. We’re living on a fine line. On one hand the adventure and opportunities of living abroad. On the other hand the constant awareness of so many people who are less fortunate. It is not always easy, but it is totally worth it.

Be blesses in the New Year, enjoy the life that is given to you.

Dream, Dare, Do.

So close and yet so far away...

- FOR ENGLISH TRANSLATION, PLEASE SCROLL DOWN -

Tsja, en dan vragen vrienden en familie wel eens hoe het nu gaat in Myanmar. “Hier in Yangon gaat het goed” zeggen we dan maar, terwijl in het westen van Myanmar, op de grens met Bangladesh, het land overhoop lijkt te liggen. En dat terwijl wij in mei en juni nog 5 weken met het gezin in Rakhine zaten als familie. Nu zou dat inmiddels niet meer kunnen. Vanaf 25 augustus is alles veranderd in Rakhine State. We moeten voorzichtig zijn met wat we zeggen. Het huidige conflict in Rakhine State is een gevoelig onderwerp, ook hier in de nationale media. Een groepje mannen met een Moslim achtergrond heeft toen een aanval gepleegd op een aantal grensposten van de politie. De moslim populatie in Rakhine noemen zichzelf Rohingya, maar worden door de bevolking in Myanmar Bengali genoemd. Dit refereert naar de achtergrond waar zij vandaan zouden komen, Bangladesh. Als gevolg van deze aanvallen heeft het leger een tegen actie ingezet om deze Moslim militanten op te sporen. Hierdoor is het voor VN organisaties en voor NGOs niet meer mogelijk het militaire gebied in te reizen om hulp te bieden aan de bevolking die getroffen is door het conflict in Rakhine state.

Zo ook CDN-ZOA niet. We hebben 3 kantoren in Rakhine State waar vandaan we onze projecten uitvoeren. Om de veiligheid van de NGOs en hun staf te kunnen waarborgen worden voorlopig geen reis autorisaties uitgegeven om het veld in te gaan. Dit maakt toegang voor ons tot het conflict gebied niet meer mogelijk helaas. Dit terwijl er juist nu veel mensen getroffen zijn door het conflict en van hun huizen weg zijn gedreven. We als NGO samenleving toe moeten kijken vanaf de zijlijn hoe de mensen in Rakhine State lijden. We kunnen in dit soort situaties alleen maar bidden dat het geweld in Rakhine State snel zal stoppen, zodat de bevolking weer in rust en vrede samen kunnen leven en de NGOs en VN organisaties hulp kunnen bieden aan hun die hulp nodig hebben.

En dan lijkt Yangon toch wel heel ver weg van al dit geweld. Je leest verschillende berichten in de internationale media en de locale media. Dus het is soms lastig om te onderscheiden wat de waarheid is. En misschien is er ook wel geen een waarheid. Misschien zijn ook hier verschillende perspectieven op de situatie in Rakhine. Wie er ook gelijk heeft, het lijkt er helaas op dat het nog wel even onrustig zal blijven in Rakhine State...

Sunset on the beach in Rakhine State

ENGLISH TRANSLATION

And then friends and family ask how things are going in Myanmar. “Here in Yangon all is well” we respond doubtfully, while in the west of Myanmar, on the border with Bangladesh, things are escalating. In May and June our family was temporarily based in Rakhine for 5 weeks. Something which would not be possible anymore in the current context of Rakhine. From 25 August everything changed drastically in Rakhine. We have to be careful what we write about the situation, as it is a sensitive issue here in Myanmar. Also the national media is carefully in reporting on the current conflict situation. A small group of men with a Muslim background attacked on that day a number of border police stations. The Muslim population calls themselves Rohingyas, but are named Bengali by the Myanmar population. This to refer to the country where they are believed to come from, Bangladesh. The national army started a large counter operation to find the Muslim attackers, as a consequence of this attack in Northern Rakhine State. As a result UN organizations and NGOs do not get access anymore to travel into the restricted army zone to support the conflict affected people in Rakhine State. 

This applies to CDN-ZOA as well. We have 3 offices in Rakhine State from which we implement our project activities. To be able to safeguard the safety of the NGOs and its staff, the government decided not to issue any travel authorizations to go into the field locations. Access to the conflict affected area is therefore for CDN ZOA staff unfortunately not possible anymore. This while now a lot of the population in Rakhine State have left there houses and villages and are directly affected by the conflict. The NGO community has to watch from the sideline how the people in Rakhine are suffering. In these type of situations we can only pray the conflict in Rakhine State will stop soon, so that the different communities can live in peace and harmony next to each other and the UN organizations and NGOs are able to support the people who are in need. 

And then Yangon seems so very far away of all the violence you read and hear about in the media. You read different types of news updates on the international media and local media. So it is difficult sometimes to assess what information is the closest to the truth. And maybe there is no truth like we know it from our own countries. Maybe there are different perspectives on the situation in Rakhine. Whoever is right, it seems that it may take some time before stability settles down again in Rakhine State...

A new Year...

- For English scroll down-

Een nieuw jaar

We zijn terug, terug in Yangon. Een week nu en het voelt bijna alsof we niet zijn weggeweest. Maar niets is minder waar en het voelt echt alsof er nu een nieuw jaar aanbreekt.

We hebben een heerlijke tijd gehad in Nederland. Ella vierde haar 6^e verjaardag, compleet met vriendinnen, glitters, make up en veel lekkers. En Ella heeft binnen 2 weken haar A diploma voor zwemmen gehaald. Wat waren we trots.

Ondanks al het verzamelen, inpakken, door het land heen rijden en te veel bezoekjes afleggen in te korte tijd, hebben we genoten van alle vrienden en familie. Het verbaast me telkens weer hoe de kinderen vriendschappen weer oppakken met familie en vrienden. Ze pikken het spel en het gesprek weer op alsof er geen gat van een jaar bestaat. Het is mooi om te zien hoe de kids deel nemen aan het Nederlandse leven en zich laten verwennen door neefjes, nichtjes, ooms, tanten en natuurlijk vooral opa’s en oma’s.

En daar zit ik dan, terug in Yangon, de airco blazend, 28graden binnen en gelukkig. Het is altijd moeilijk om afscheid te nemen van vrienden en familie, maar dit is thuis, voor nu.

We hebben een week gehad van uitpakken en we maken ons op voor een nieuw school jaar. Het zal anders worden dit jaar. Naast het thuisonderwijs gaan Ella en Boaz namelijk ook 2 ochtenden in de week naar een locale internationale school. Daarbovenop gaat er dit jaar voor het eerst een NTC school starten in Yangon (Nederlandse Taal en Cultuur school) waar Ella en Boaz straks allebei een middag in de week heen mogen.

We zijn weer klaar voor een nieuw jaar, we zijn benieuwd wat het jaar ons gaat brengen. Het is niet altijd makkelijk om in het buitenland te wonen. Toch realiseer ik mij meer en meer hoe het leven ons verrijkt. We leven intens, dag bij dag, stap bij stap.

  

A new year,

We’re back in Yangon. A week now, and it almost feels like we never left. But we have, and in many ways we really start a new year now.

We spent a beautiful time back in The Netherlands. Ella turned 6 and had a princess party full of friends, glitters, make up and sweetness. Ella did a 2 week swimming course and got her A certificate, a very big deal for all Dutchies.

And except for all the busyness of shopping, packing, road showing around the country and wanting to see too many people in too short of a time, we had a beautiful time with friends and family.

It amazes me again and again the way kids bond with their friends and relatives and without big efforts they can flip the switch and can pick up the games and the Western life like nothing happened over the last year. It beautiful to see how the kids integrated for a short time in the Dutch life and were spoiled by cousins, uncles, aunties and of course their grandparents.

And here I am, back in Yangon, aircon blowing, 28degrees Celsius inside, and happy. It is always hard to say goodbye to family and friends, but this is home for now.

We had a week of unpacking and getting ready for school again. School will look a bit different this year so we are all excited. Besides home schooling the kids will join a local international school 2 mornings a week. There will also be a ‘Dutch school’ in Yangon for the first time where the kids can spend one afternoon a week.

We are ready for a new year, we are excited about what is yet to come. It is not always easy to live abroad, but I realize more and more the way it makes us live intense, day by day, step by step.

Clean and Tidy

-FOR ENGLISH SCROLL DOWN-

Een schoon straatje

Het zonnetje schijnt, de vogels fluiten een aangename 28graden in huis…. We zijn terug in Yangon, eventjes. De koffers staan al weer gepakt want komende week vliegen we door naar Nederland.

Ongelooflijk dat het nog maar 3 weken geleden is dat we in Sittwe de wind om ons huis hoorden gieren. Een cycloon kwam langs de kust razen en was helaas, voor velen, genadeloos. Weer een nieuwe ervaring. Al begin van de avond viel de stroom uit wat maakte dat het overal pikkedonker was. Harde regen werd tegen de ruiten geblazen en halverwege de nacht vonden de kozijnen het welletjes en begon de regen naar binnen te stromen. Klapperende golfplaten, krakende takken. En twee kindjes die heerlijk doorsliepen.

Toen het rond 6uur langzaam licht werd kwamen de eerste mensen al de straat op om de schade op te nemen. In 1 nacht waren ongeveer alle mango’s uit de bomen gewaaid. Veel takken hadden het begeven, en helaas ook behoorlijk wat huisjes of daken van huizen.  Ella en Boaz konden niet wachten tot ze naar buiten mochten om in de regen mango’s te rapen. En ze waren niet de enige. Overal kwamen de mensen langzaam te voorschijn. En overal ging men direct over tot actie. Mango’s rapen, gebroken takken weg hakken, stroomdraden repareren, daken opnieuw vast timmeren, straten schoonvegen.

Sittwe had geluk, ondanks de ongemakkelijkheden van geen stroom en natte voeten viel het voor de meesten hier mee. Meer noordelijker in Rakhine state werden de mensen harder getroffen, net als in Bangladesh.

Wederom heeft het me verbaasd hoe snel de meeste mensen aan de slag gaan, de scherven bij elkaar rapen en door gaan.

Aan het einde van de eerste dag was ons straatje weer netjes schoon geveegd, net als de dag ervoor en net als het morgen zal zijn.

Ondanks de cycloon en de start van het regen seizoen hebben we een heerlijke tijd gehad in Sittwe. Heel veel naar het strand geweest, kastelen gebouwd, grachten gegraven, door de golven gesprongen en ons mee laten voeren door de golven, door de manier van leven, door het leven zoals het komt.

Sittwe, you’ve been good to us.

In the camps was more damaged

What can we say

Some of the latrines CDN-ZOA build collapsed, luckily not all of them

Clean and tidy.

The sun is shining the birds are singing, it is a nice 28 degrees Celcius in the house. We are back in Yangon, just for now. Bags are packed already for the trip back to the Netherlands, within a week.

Unbelievable it has only been three weeks since the wind was almost blowing our roof away. A cyclone ran up the coast of Sittwe and for many there was no mercy. A whole new experience for us.  As soon as the sun went down the power went down too. The wind grew and grew and the rain was pouring down. It was pitch dark and nothing but the sound of the wind, branches bending (and breaking) and roofs coming loose. Halfway the night our window frames got enough rain sucked up and slowly the water started to drip into the house. And then there were these to little kids, sound asleep;).

Around 6am it was slowly getting light and we could see the damage what was done by the storm. In one night all the mangoes got blown of the trees. Many branches on the ground or somewhere displaced between the tree and the ground. And unfortunately there were also too many roofs or whole houses damaged.

Ella and Boaz couldn’t wait to go outside to pick some mangoes in the rain. And they were not the only one. Every where people started straight away to pick up mangoes, clean away branches, fixing electric wires, repairing roofs and cleaning the streets.

Sittwe had been lucky, even though we didn’t have power for some while and wet feet. Most people in Sittwe were fine. Further up north the Cyclone did worse, especially on the border with and in Bangladesh.

I was amazed, again, by the people of Myanmar. As soon as possible they started to pick up the pieces and kept going. At the end of the day our street was clean and tidy, just like it had been before the storm and just like it would be tomorrow.

We loved Sittwe, despite the cyclone and the start of the rainy season. We went to the beach heaps of times. Building castles, digging canals, jumping in the waves and floating with the current of the sea, the current of the way of living, living by the day. Sittwe; you’ve been good to us!

Mangoes, coconuts and fish

FOR ENGLISH SCROLL DOWN

Mango’s, kokosnoten en verse vis

De fan draait op volle toeren, een zeewindje komt af en toe de ramen binnen, lachende kinderen in de straat, een tafel vol verse mango’s van eigen boom en een thermometer de ook ‘s nachts niet onder de 30graden komt. Welkom in ons tijdelijke onderkomen in Sittwe!

Afgelopen weekend zijn we  afgereisd naar Rakhine state in het westen van Myanmar. CDN-ZOA zal hier als alles goed gaat in juli een nieuw veldkantoor openen. Remko helpt mee met alle voorbereidingen die hier nog voor getroffen moeten worden. En zo stonden we het weekend ineens weer in een gedeeltelijk ingericht huis en mochten we de markt op om de inventaris compleet te maken.

Het contrast met Yangon is groot.

Sittwe is een klein stadje aan zee. Anders dan in Yangon zijn de grote supermarkten, fast food ketens en vele taxi’s hier nog niet toe doorgedrongen. De mensen doen hun dagelijkse boodschappen op de markt, kopen wat er lokaal verbouwd, gekweekt of geslacht wordt en verplaatsen zich met name per motorbike of fiets. En dan is er het strand…. Op het eerste gezicht voor vele misschien niet het meest aantrekkelijke strand met haar bijna zwarte zand, zwerfhonden en her en der verspreide afval. Maar voor wie daar doorheen kan kijken is het één groot feest, een grote zandbak die uitloopt in lekker warm golvend water. Zand dat zich prima leent voor het bouwen van zandkastelen, en als je dorst krijgt is er melk uit een kokosnoot.

Sittwe is klein genoeg om redelijk snel je weg te vinden en de kids hebben hun eerste vriendjes al gemaakt op het strand.

Nu afwachten wat komende weken ons gaat brengen. Remko is hard aan de bak om het project van de grond te krijgen. De kids en ik werken hard door om in deze vier weken ons schooljaar af te ronden. Ondertussen verschenen vanochtend de eerste tekenen van het naderende regenseizoen.

To be continued.

Mangoes, Coconuts and fresh fish

A running fan, a sea breeze, the sounds of laughing children on the street, a table full of mangoes and a nice 30+ degrees day and night. Welcome to our temporary life in Sittwe!

Last weekend we caught a plane to Rakhine state, in the west of Myanmar.

CDN-ZOA is planning to start a new project and opening a new office in July. Remko supports the process. 

And that’s how we arrived in a new town and a new house. The house was almost ready but there was still enough reason to do some shopping on the local market during our first days.

There is a huge contrast between Yangon and Sittwe.

Sittwe is a small city right at the Bay of Bengal. There are no big supermarkets, fast food chains or an overload of taxis like in Yangon. The people get their groceries from the market. There they buy their local veggies and the fresh caught fish. People take their motorbike or bicycle to get around.

But best of all is the beach…. Maybe it isn’t the best beach; it’s black sand, street dogs, rubbish… But if you can ignore these things it is great! It is one big sand pit, merging into beautiful warm (muddyJ) waves. The sand is perfect to build great sand castles, and if you need a drink you just get a coconut.

Sittwe isn’t too big, so it is easy to get around and Ella and Boaz already made some new friends to play with on the beach.

Now we have to wait and see what life in Sittwe is really like ;). Remko will be busy to get the project started. The kids and myself will be busy finishing off the last four weeks of the school year. This morning we got some first signs of the rainy season coming with thunder, lighting and heavy rains…

To be continued.

One dream, another team: staff conference Myanmar

- FOR ENGLISH TRANSLATION PLEASE SCROLL DOWN -

Op de een of de andere manier heb ik de gewoonte om voor elke ZOA organisatie waar ik voor werk een weekendje of weekje weg te organiseren voor het personeel. In Nederland was dit 3 jaar geleden een weekend met alle ZOA NL staff naar Rabenau. Vorig jaar zaten we met alle staff van ZOA Ethiopie voor een week in Debre Zeit voor een staff retreat. En afgelopen week kwam alle staff van ZOA Myanmar bij elkaar in Kalaw voor een week training en team building. Leuk zal je denken. En dat is het ook. Weer even terug naar je studententijd. Gaan nadenken over de sport en spel middag. Een wandeling door de bergen. Inspiratie op doen voor de pub quiz night. Of tal van you tube filmpjes afspelen van De Lama’s om ideeen te krijgen voor de improvisatie avond. En dan natuurlijk nog de prijzen verzinnen, wat heeft geleid tot de introductie van de prestigieuze ‘golden duck’. Heerlijk om de cijfertjes en alle logistieke en personeelsissues even naast je neer te leggen en je creatieve alter ego aan te spreken.

Zoek de ZOA landen op de wereld kaart...

De Green Haven Hotel in Kalaw

 Wat natuurlijk nog veel leuker is, is om te zien dat uiteindelijk 45 collega’s een geweldig mooie tijd hebben gehad in de heuvels van Kalaw. In Yangon, Sittwe, Buthidaung en Taungoo (de 4 locaties van onze kantoren) begon het inmiddels al redelijk oververhit te raken aan het einde van het droge seizoen. Daarom was het heerlijk voor alle staff om even een weekje met de bus de heuvels in te vluchten om meer dan 10 graden in temperatuur af te koelen. Voor velen was het de eerste keer dat ze de heuvels van Shan state bezochten, of zelfs voor het eerst dat ze hun eigen provincie verlieten. Dus hoewel het voor meer dan de helft van de groep een busrit was van ongeveer 24 uur, heb ik niemand horen klagen over de afstand die ze moesten afleggen.

Touch Rugby met een skippy ball

Aandacht voor de docent

Ballonnen race

Improvisatie avond

Wat even wennen was hoe stipt alle staff op tijd was. Indien ontbijt van 7 tot 8 uur was, zat de hele ontbijt zaal vol om 7 uur. En zaten de meesten al om 8.15 in de zaal te wachten totdat de training om 8.30 zou aanvangen. Het waren over het algemeen de 5 buitenlanders in het team die bij de meeste activiteiten  als laatste kwamen aan druppelen...

Group work

CDN-ZOA staff neemt Kalaw over

Altijd de selfie stick bij de hand

Enthousiasme tijdens de pub quiz

Wat ook opviel was het aantal selfies dat werd gemaakt, alleen of met een groepje. Tijdens de wandeling liepen verschillende van de staff met een selfie stick door de heuvels van Kalaw, om maar geen spot te missen voor de perfecte selfie. Ook op Facebook gonst de naam nu rond van CDN-ZOA met tal van foto’s en selfies van ons team in Kalaw. Goede PR zullen we maar denken.

One Team, One Dream!

Nu weer terug aan het werk. Samen staan we nu sterker. One team one dream.

ENGLISH TRANSLATION

Somehow I got into the habit to organize a weekend or week away for each ZOA office I work for. 3 years ago this was a weekend away for all ZOA NL staff to Rabenau. Last year we gathered for a week with all staff of ZOA Ethiopia in Debre Zeit for a staff retreat. Last week all staff of ZOA Myanmar travelled to Kalaw for a week of training and team building. I hear you saying nice. And that is correct. Back to the days when we were students. Putting together a sport and games afternoon. A hike through the mountains. Getting inspiration for the pub quiz evening. Watching many you tube movies about improvisation stand-up comedians to get ideas for the improvisation night. And of course coming up with the prices to be won, which resulted in the introduction of the ‘golden duck’. Great to put the numbers and logistic and HR related issues aside and use your creative alter ego.

What of course is even more fun, is to see that 45 colleagues had a great time at the hill station of Kalaw. In Yangon, Sittwe, Buthidaung and Taungoo (the 4 locations of our offices) things were further heating up at the end of the dry season. Therefore, it was great to escape the office for a weak and take the bus into the hills to cool down by more than 10 degrees. For many of the staff it was the first time they visited the hills of Shan State, or even the first time they travelled outside their own state. So although for most of the staff the bus trip took about 24 hours to Kalaw, I have not heard any complaints from the staff about the distance.

Although I already had some experience with organizing similar events for ZOA in Netherlands and Ethiopia, I was surprised how punctual the Myanmar staff were. If we would have breakfast from 7 to 8am, the whole dining room was full at 7am. And most of the staff were waiting in the conference room at 8.15am for the training to start at 8.30am. In general it were the 5 foreigners in the team who would show up last/late at activities…

What was also interesting to see was the huge number of selfies people were taking, alone or with a group. During a full day hike several of the staff were carrying their selfie stick through the hills of Kalaw, to make sure they would not miss the perfect selfie spot. Also on Facebook the word is out that CDN – ZOA organized a staff conference with many pictures and selfies of our team in Kalaw. Great free publicity. Getting our name out there.

Now back to work. Together we are stronger. One team one dream!

Fruit juice or Gin

-FOR ENGLISH SCROLL DOWN-

Vruchtensap of Gin

Dat het leven in een Aziatisch land anders is dan in een Europees of Afrikaans land is geen verrassing. Het klimaat, het eten, de taal, het transport en uiteraard de mensen. Dagelijks zijn er heel veel grote en kleine dingen waardoor je  realiseert dat je toch echt in een ander land bevindt.

Van de week bijvoorbeeld. Ella en ik namen de taxi naar de kapper. Alleen dat al; in Nederland zouden we gewoon de fiets hebben gepakt. Maar de temperaturen in combinatie met het verkeer maakt de fiets hier iets minder aantrekkelijk met kinderen. Bij de kapper waren we, zonder afspraak, direct aan de beurt. In Nederland kan ik nog wel eens tegen de kapper op zien. Een half uur lang praten over koetjes en kalfjes, de baan die je niet hebt en het weer. Hier waren de enige geluiden die ik hoorde die van de föhn en het kletsen van Ella. De kappers werken zonder te praten lekker door en de klanten zitten tevreden stil voor zich uit te kijken. Wat een heerlijke plek om tot rust te komen.

Dit is niet de enige plek waar de mensen blijkbaar zo min mogelijk praten. In de (nacht)bussen is het altijd heerlijk rustig. Ook de maaltijd is over het algemeen een aangelegenheid die zich zonder al te veel praten afspeelt. Locals kunnen dan ook zonder moeite binnen een kwartier een hele maaltijd genuttigd hebben. Toch is eten in dit land zeker wel belangrijk. Ga je op een (korte) vakantie dan rekenen je collega’s stiekem wel op de locale snacks van de bestemming. En anders dan het Nederlandse ‘goeie morgen’ of Australische ‘how are you going’ is hier ‘heb je al gegeten’ een gebruikelijke manier om elkaar te begroeten. En je kunt maar beter zeggen dat je gegeten hebt anders breng je mensen in de verlegenheid ter plekke iets voor je te regelen.

En dan gewoon omdat het zo opvalt. In de supermarkt is een liter Gin of Whisky goedkoper dan een liter vruchtensap. Taart is stukken goedkoper dan havermout  en koffie kan je eigenlijk alleen met melk en veel suiker drinken.  Een vlucht van een half uurtje binnen Myanmar is  meer dan twee keer zo duur als bijvoorbeeld een internationale vlucht van ruim 2 uur naar Kuala Lumpur.

Ach ja, zo leren we nog eens wat. Ella en Boaz kijken in ieder geval niet meer op van mannen in rok, trekken waar ze ook maar komen hun slippers uit en checken bij elke taxi of hij wel ‘de goede prijs’ zegt (lees; niet te duur is).

Terwijl de locals zich opmaken voor het Waterfestival maken wij ons op voor Pasen. We hebben vandaag onze ramen beschilderd met Hollandse tulpen en morgen gaan we Palmtakken knutselen.

 Gin or fruit juice

It wouldn’t surprise anyone; life in Asia is quite different from living in Europe or Africa. The climate, the food, the transport and of course the people. Every day there are numerous things, big and small, to make us realize we are living abroad.

This week was another example. We took a cab to the hairdresser, Ella and I. The cab, yes. We would never consider taking a cab to the hairdresser back in the Netherlands; you would take your bicycle. But with the hot weather and the busy traffic the bike is, with small kids, less tempting over here. Arriving at the hairdresser they could help us straight away, no reservation, no queue. In the Netherlands this is one of these places you are sort of expected to have some small talk about the weather, the job you don’t have and what not.  Here, in Yangon, there was no sound at all other than the hairdryers and an exciting little girl called Ella. The hairdresser worked quietly and the customers seemed to enjoy the sound of silence. A great place to take a break.

This is not the only place people tend not to speak. In the (night)busses it is usually nice and quiet. And having meals is something you do without too much talking. Locals can easily finish a good meal within 15minutes. This doesn’t mean eating is not important to them. Even if you are going on a short trip, colleagues do expect you to bring at least some local snacks. And while the Dutch will greet others with a ‘good morning’ and the Aussies with a ‘how are you going’, here they will greet you with ‘have you eaten yet’. You better say you have eaten otherwise you kind of ask them to get you something…

A few other remarkable things. It is cheaper to buy a litre of Gin or Whiskey in any supermarket then to buy a litre of fruit juice. Cakes and pies are cheaper then oats and the standard coffee they will serve you here is with milk and too much sugar. Half an hour domestic flight is at least twice the price of an international flight to Kuala Lumpur of at least two hours.

Well, well, we’re always learning.  Ella and Boaz are not surprised to see a man dressed in a skirt and will always take off their shoes when they enter a room.

We are getting ready for Easter, while the locals are preparing for the water festival. Today we painted Dutch tulips on the windows and tomorrow we will do some cut and glue some Palm leaves.

The Golden Land

- FOR ENGLISH SCROLL DOWN -

En dan hoor je ineens via via dat mogelijk vanaf morgen 6 dagen geen water hebt en weet je meteen weer dat je in Yangon woont.

Wat een weken hebben we gehad. Een heerlijke vakantie dwars door Myanmar en aansluitend direct bezoek uit Nederland. Goede rede om nog meer leuke dingen te doen.

En dan is er ineens al weer meer dan een maand voorbij zonder updates, excuses. Waar dan te beginnen?

Willen jullie lezen over de verlate stranden vol prachtige schelpen en kleine krabbetjes waar Ella en Boaz geen genoeg kunnen krijgen van zand en water.

Van de boottochtjes en het snorkelen boven kleurrijke vissen.

We kunnen schrijven over onze trek van Kalaw naar Inla lake waar onze dappere stapper Ella in drie meer dan 50 kilometers heeft afgelegd. Waar we in het goede gezelschap van een vriend uit Nederland 2 nachten in lokale huizen sliepen. Gewoon op matrasjes op de grond. Tussen de velden door gewandeld vol met pepers, knoflook, gember en maïs.

 

Velen van jullie hebben waarschijnlijk al wel eens iets gezien of gelezen van Bagan. Waar we honderden Pagoda’s hebben gezien van eveneens honderden jaren oud. We hebben als echte backpackers op de scooter door het gebied gecrossed, heel bijzonder.

Waar je vaak minder over leest en hoort zijn alle wegen tussen de highlights. Vele mensen pakken het vliegtuig maar wij hebben ditmaal alles met de auto gedaan. Prachtige smalle berg weggetjes. Kleine dorpjes, zwaaiende kinderen en hard werkende mannen en vrouwen.

Natuurlijk moeten we ook schrijven over ons bezoek. Want hoe uniek is het dat je moeder, zus en nichtje (4jaar) samen op pad gaan 2 volle weken meeleven. Samen naar de olifanten, naar de markt en met de trein. Samen naar het zwembad en samen pannenkoeken op het balkon.

Genieten om zoveel tijd met elkaar door te kunnen brengen.

En tegelijkertijd is er dan elke keer de realisatie ‘how lucky we are’ dat dit allemaal kan. CDN-ZOA zit hier omdat er helaas nog altijd heel mensen zijn die het veel minder goed getroffen hebben. We hebben de weggetjes en checkpoints gezien. Heel veel gebieden zijn slecht op een motorbike te bereiken. Grote delen van het land zijn afgesloten voor buitenlanders (omdat men niet wil laten zien wat daar gebeurt?). Vele dorpen op totaal geïsoleerde plekken.

Remko zit deze week in Sitwe, eerder schreef hij al over de situatie daar.

Myanmar, je hebt ons afgelopen maand weer laten zien een ondoorgrondelijk land te zijn. ‘The Golden Land’ maar zeker niet voor iedereen.  

Maar eens zien wat het raadsel van het water ons komende dagen gaat brengen…..

Today we heard the message that there will be no water for the next coming 6! days…. Suddenly I realize I am in Yangon again.

What a month, what a month. We had a great holiday all over Myanmar and right after that we had visitors from the Netherlands. A Good reason to do more fun things.

And even though I tried to do updates before, another month has passed. So where to start?

Do you want to read about quiet beaches full of shelves and tiny little crabs?

Ella and Boaz couldn’t get enough of the sand and the water. The boat rides were great and we saw so many colourful fish during our snorkelling trips.

We can write about our trekking from Kalaw to Inla Lake. Ella did an amazing job by walking over a 50 km in 3 days. We spend two nights in local villages and had lots of fun with our good friend from Amsterdam. We slept on thin mats on the floor. We saw fields full of chilli’s, garlic, ginger and corn.

Many of you have heard or seen things about Bagan. We saw hundreds of pagoda’s most of them hundreds and hundreds years old. We went the backpacker way and hired scooters for a day, impressive.

Less is written and told about all the roads between the highlights. Most people take a flight; we took the car this time. We took beautiful narrow mountain roads. And passed small villages, waving kids and hardworking men and women.

Of course we have to write about our visitors. How beautiful it is the have your mum, sister and niece (4years old) coming over all at once! We had two great weeks to spend together. Riding elephants, strolling over the markets and riding the train. Having a swim and pancake breakfast at the balcony. We loved it to spend so much time together.

And while writing and dreaming it all over again I realize how lucky we are. CDN-ZOA is working here because lots of people aren’t as fortunate. We have seen the small dirt roads and the checkpoints. Many villages are only accessible by motorbike. Big part of the country is closed for foreigners (for what reason…?). This week Remko has gone to Sitwe again. He wrote about the situation there earlier.

Myanmar, you have shown us again how unfathomable you are. ‘ The golden land’ but definitely not for every one.

Lets see what will happen to our ‘water issue’ in the coming days….